skał osadowych
Encyklopedia PWN
skała osadowa pochodzenia chem., składająca się gł. z minerału syderytu i minerałów ilastych (gł. illitu lub kaolinitu);
minerał z grupy chlorytów (leptochlorytów), glinokrzemian magnezu i żelaza, o skomplikowanym wzorze chem.;
rozległe obniżenie w zachodniej Afryce, w regionie Sudanu i południowej Sahary, na obszarze Mali, Nigru, Burkina Faso, Beninu i Nigerii;
tektonity
skały magmowe, metamorficzne i osadowe przeobrażone wskutek metamorfizmu dyslokacyjnego, w których ruchy tektoniczne spowodowały reorientację tekstury (często wielokrotnie);
[gr.],
geol. osady nagromadzone w morzu na szelfie i skłonie kontynentalnym (głównie piaski, żwiry i muły), których składniki okruchowe pochodzą z lądu;
Timan, Timạnskij kriạż,
wyż. na północy eur. części Rosji, między Zat. Czoską (M. Barentsa) a źródłami Wyczegdy;
